1-    ضربه دیدگی ناخن و بستر ناخن:

گاهی  خصوصا زمانی که سایز کفش به درستی انتخاب نشده باشد ، فشارهای وارده به انگشتان و ناخنها به حدی است که منجر به بروز خون  مردگی در زیر ناخنها و درد های شدید موضعی می گردد. در چنین شرایطی گهگاه ،  خونریزیهای کوچک زیر ناخن ، به کبود و سیاه شدن زیر ناخن می انجامد. در بعضی افراد تغییر شکل و اندازه کف پا درحین ایستادن و فعالیت ، بسیار زیاد و بعضا بالغ بر دو سایز می باشد که قطعا این افراد به شدت مستعد آسیب انگشتها و ناخنها هستند. خونریزی و تجمع آن در زیر ناخن ، هر چند اندک، با جدا کردن ناخن از بستر آن ، به درد شدیدی می انجامد.که گاهی راه رفتن را دشوار می سازد ونیاز به اقدامات درمانی خواص را طلب می کند،مهمترین اصل در پیشگیری از بروز این عارضه ، انتخاب کفش و سایز مناسب می باشد در شرایط حاد و چنانچه درد ناشی از افزایش فشار در زیر ناخن بسیار زیاد باشد ، می توان با ایجاد یک سوراخ کوچک در سطح ناخن ، امکان تخلیه خون و کاهش فشار و درد را فراهم نمود ، برای این منظور می توان با حرارت دادن یک سر یک گیره کاغذ یا سوزن و قرار دادن آن بر روی ناخن به سادگی و بدون درد ، سوراخ لازم را در سطح ناخن ایجاد نمود.

استفاده از داروهای مسکن مانند استامینوفن به همراه کاستن از میزان فعالیت و استفاده از کفش راحتی یا دمپایی به درمان سریعتر مشکل کمک می کند.

2- عفونت گوشه ناخن (Ingrwing toe nail)

اعمال فشار بیش از حد به انگشتان پا ، چنانچه در مورد قبل یاد شد ، می توان باعث فرو رفتن قسمتهای کناری ناخن انگشت شصت پا در نسوج نرم آن گردد. در این شرایط ‹و بااضافه شدن آلودگی میکروبی ،زمینه بروز عفونت با درد شدید و ناتوانی در راه رفتن همراه می شود.عدم درمان مناسب این عارضه به مزمن شدن و تکرار متناوب آن می انجامد.

حفظ بهداشت پا و نحوه درست کوتاه نمودن ناخن (در عین کوتاه بودن نباید از ته و به صورت زاویه دارگرفت) در کنار استفاده از کفش مناسب ، از بروز این عارضه پیشگیری می نماید.

در صورت بروز، انگشتان مبتلا را روزانه چندین نوبت با الکل شستشو داده و در محلول آب و نمک گرم قرار دهید. مراجعه به پزشک به جهت تجویز آنتی بیوتیک مناسب الزامی است و در صورت تکرار و مزمن شدن عارضه ، گاهی برداشتن قسمتی یا تمامی ناخن به طریق جراحی قطعی ترین روش درمان است.

3-عفونت قارچی انگشتان

فضای بین انگشتان پا که غا لبا مرطوب از تعرق و مدتها در جوراب و کفش وبه دور از هوای آزاد و نور خورشید می باشد، محل بسیار مناسب و شایع برای رشد و تکثیر عفونتها قارچی می باشد. این وضعیت خصوصا در کوهنوردان که ساعات متمادی پا در کفش به فعالیت مشغول هستند متحمل تر می باشد.به دنبال استقرار و آلودگی قارچی ، علائم به صورت احساس سوزش و بعضا درد در بین انگشتان ، خصوصا بین انگشتان چهارم و پنجم بروز می کند. در چنین شرایطی با نگاه مستقیم متوجه ترشحات بد بو و ظهور سفیدک در سطح پوست ناحیه می شویم. اکثر مبتلایان به جهت خفیف بودن علائم معمولا توجه کافی به این عارضه

 نمی کنند وهر چه بسا ماهها دچار آلودگی باقی می مانند. مزمن شدن این آلودگی می تواند باعث استقرار عفونت در بقیه نواحی بین انگشتان و نیز درگیر نمودن و دچار بد شکلی و از بین رفتن تقارن می گردد ، گاهی پوسته پوسته شده و از بستر ناخن جدا می گردد.

رعایت بهداشت فردی ،شستشوی متناوب پا با آب صابون و استفاده از جورابهای نخی و پنبه ای به جای استفاده از جورابهای از جنس مواد مصنوعی ، اصول پیشگیری از این عارضه است به جهت  تجویز داروهای ضد قارچ به پزشک مراجعه نمایید . لازم به ذکر است که درمان عفونتهای قارچی نخنها معمولا طولانی و نیازمند مصرف داروهای  تخصص خوراکی و موضعی است.

 

 

 

وارد شدن فشار زیاد بر پوست قسمتی از انگشت به مرور زمان سبب کلفت شدن (هیپوترفی ) پوست درمحل فشار می گردد . این عارضه پوستی که میخچه  نامیده می شود به تدریج حساس و دردناک می شود  و گاهی شدت درد مانع انجام حرکات روزانه و فعالیتهای ورزشی می شود انتخاب کفش مناسب کوه چه از نظر فرم و چه از نظر سایز اهمیت فراوان دارد درمان میخچه معمولا برداشتن آن به وسیله استفاده از داروهای

 موضعی ویا در موارد شدید به طریق جراحی است که در هر صورت نیاز است تا به یک پزشک متخصص مراجعه شود.

5- شکستگی انگشتان پا (Toefracture)

اگر چه بروز شکستگی انگشتان پا آسیب شایعی نیست لیکن در کوهنوردی ، به دنبال سقوط سنگ بر روی پنجه پا ویا بد قرار گرفتن نوک کفش در بین سنگها امکان بروز آن وجود دارد

معمولا در شرایط مناسب درمان این شکستگی ها به راحتی با فیکس نمودن انگشت آسیب دیده به انگشت بزرگترین مجاور خود به وسیله چسب زخم بندی امکان پذیر است والبته به دنبال آن

 برای حداقل یک هفته می بایست ازپوشیدن کفش خوداری واز دمپایی استفاده شود.

6-    سندرم مورتم (Mortons syndrome):

حرکات زیاد ومکروه استخوانهای ‹متاتارس› خصوصا در حین راهپیمایی در سطح ناهموار کوهستانی باعث گیر افتادن و فشرده شدن اعصاب بین آنها می شود که به تدریج به التهاب موضعی شاخهای عصبی در محل فشار ود رادامه به ایجاد یک توده عصبی کوچک (به اندازه یک عدس ) در محل فشردگی منجر میگردد . چنین توده ای که نورهای مورتون نامیده میشود، در برابر فشردگی بسیار حساس ودردناک است و تحریک آن باعث ایجاد درد ، احساس برق گرفتگی در انگشتان گاهی اختلال حسی ب شکل کاهش حس و احساس گزگز در بغل ونوک انگشتان مجاور می گردد . به راحتی قابل درک است که پوشیدن کفشهای نامناسب خصوصا تنگ بر ایجاد و پیشرفت این ضایعه تاثیر زیادی دارد پیشگیری از بروز این ضایعه ی دردناک ومزاحم در گرو استفاده از کفش مناسب با کفی مستحکم ومتناسب با اندازه پا وانجام تمرینات کششی وقدرت پنجه و کف پا است نکته مهم این است که درمان این عارضه در مراحل اولیه راحتر است لیکن چنانچه به آن توجه نشود وبه تدریج بر قطر توده عصبی افزوده گردد ، درمان قطعی صرفا برداشتن آن به طریق جراحی است.

7-استخوانهای متاتارس دردناک – متاتارسا لزیا (Metatarselgia)

ضعیف بودن عضلات کف پا و وارد شدن فشار زیا د به استخوانهای متاتارس در پنجه و کف پا اجازه حرکات بیش ازحد و خارج شدن ا زمحل این استخوانها را میسر می سازد. این حرکات باعث فشرده شدن و سایش بین استخوانهای متاتارس می شوند که منجر به بروز درد در ناحیه کف ویا روی پا می گرددند این عارضه را که در واقع التهاب این استخوانها است متاتارسا لزیا می نامند . در صورت نیاز به کارگیری کفی های طبی ویژه در کاهش درد موثر می باشد.

8-    دردهای قوس کف پا:

مجموعه ای ازعضلات لیگامانها، تاندون عضلات، استخوانها  و مفاصل کوچک درنا حیه کف پا ،قوسهای طولی داخلی وخارجی کف پا را تشکیل می دهند. این دوقوس درکف پا مانند ضربه گیرعمل می کنند و  وجودآنها امکان انعطاف وتحمل وزن بیشتری را به پا درحین ایستادن وراه رفتن میدهد چنانچه یکی ازعناصر این قوسها ،ضعیف شده یا آسیب ببیند، استخوانهای قوس پا ازامتداد خود خارج میشوند وقوس به هم می ریزد این اختلال باعث می شود تافشاروکشش زیادی به نسوج نرم کف پا وارد شود ونیز مفاصل استخوانهای بین کف پا به هم فشرده شوند. مجمومه ای تغیرات به احساس درد درناحیه قوس کف پا خصوصا درحین راه رفتن و دویدن وخستگی زود رس پا می انجامد . دراین بین افرادی که به طورمادرزادی دارای قوس کف پای کمتر از حد (کف پای صاف) یا بیش ازحد هستند ،نسبت به بروزاین عارضه حساس ترند وبه جهت پیشگیری می بایست با نظر پزشک متخصص از  کفشهای طبی خاصی استفاده نمایند .

استفاده از کفشهای نامناسب کوهنوردی که کف داخلی مناسبی ندارند ویا کف نرم و قابل انعطافی دارند مزید به علت و عامل بروز تشدید این عارضه هستند به خاطر داشته باشید که چنانچه کفش خودرا بین دودست خود قرار دهید وبا اعمال فشار سعی در خم نمودن تخت آن نمایید چنانچه از ناحیه وسط تخت خم گردد مناسب و استاندارد نیست. در یک کفش خوب با اعمال ، چنین فشاری ، تخت کفش از ناحیه جلوتر (حدود قرار گیری محل پنجه پا ) خم می شود نه از وسط .

پیشگیری از این عارضه عبارتند از: 1- کنترل و جلوگیری از وزن بدن 2- انجام تمرینات

کششی عضلات پشت ساق پا 3- انجام تمرینات کششی و افزایش طول فاشیای کف پا 4-

استفاده از کفشهای استاندارد با کفی و تخت مناسب 5- مراجعه زود هنگام به پزشک متخصص و در صورت بروز عارضه وجهت درمان سریع وجلوگیری ازمزمن شدن عارضه 

که غالبا مستلزم درمانهای طولانی ودشواراست.

 

 

 

یک باند نسبتا ضخیم ومستحکم از جنس نسج وعضلات به نام فاشیا درکف پا حدود انگشتان پا شروع شده وبه پا شنه پا متصل می شود کوتاه بودن این فاشیا،فشا ر وکشش زیادی را به محل چسبندگی خود درزیر استخوان پا وارد می سازد. تکرار این فشار و کشش ها سبب بروز

 التهاب در محل چسبندگی و پیدایش درد پاشنه می شود این درد با راه رفتن و دویدن تدریجا افزایش می یابد و معمولا صبح هنگام قبل از آغاز فعالیتهای روزانه در بیشترین حد خود است تکرار زیاد این مکانیسم و اعمال فشار بر این محل چسبدندگی فاشیا و استخوان باعث تشکیل زایده ی کوچک و خارمانندی می شود که به اصطلاح خار پاشنه نامیده شده است و معمولا در رادیو گرافی به وضوح دیده می شود . از علل دیگر دردهای پاشنه پا ، تحت فشار قرار گرفتن شاخه های کوچک و حساس عصب کف پایی در زیر و سطح داخلی پاشنه پا می باشد.  همراه علائمی چون بی حسی و سوزن سوزن شدن نواحی مجاور می گردد. استفاده از کفشهای که فضای کافی و مناسبی برای پاشنه پا ندارد از عوامل بروز این اختلال محسوب می شوند یخ خرد شده در محل دردناک پاشنه پا، چند نوبت در روز و استفاده از داروهای ضد درد ساده ای چون آسپرین درکاهش درد و بهبود شرایط بسیارموثرند.

 

 

 

بیماری کوه گرفتگی حاد نسبت به کمی از افرادی که به طور وسیع به ارتفاعات بلند صعود می کنند به طور حاد بیمارشده ودر صورتیکه به آنها اکسیژن داده نشود وبه ارتفاعات پایین تر انتقال نیابند می میرند. این بیماری پس از چندساعت با حدود دوروز بعد از صعود به وجود می آید. این دو عارضه به کرات به وجود می آید.

- خیز مغزی حاد : معتقدند که این خیز ازگشاد شدن موضعی رگهای خونی مغز براثر کمبود اکسیژن ناشی می شود، استاع شریانچه ها فشار موبرگی را افزایش می دهدکه به نوبه خود موجب نشست مایع به داخل بافتها ی مغزی می شود. سپس خیز مغزی می تواند منجربه اختلال شدید در تشخیص جهت و سایر اثرات ناشی از اختلال عمل مغز می شود.

- خیز ریوی حاد: واکنش نشان دادن رگهای ریوی نسبت به کاهش اکسیژن در بعضی از افراد فوق العاده شدید بوده و چندین برابر افراد عادی است. دادن اکسیژن به شخص برای نفس کشیدن این روند را در ظرف چند ساعت بهبود می بخشد.

 

 

 

کوه  گرفتگی یا بیماری ارتفاع در اثر صعود به ارتفاع بیش از 2500-3000متر رخ می دهد.

بعضی از افراد که به ارتفاع میانه می رسند هرچند که سرعت صعود کم باشد دچار عوارض کوه گرفتگی می شوند.

 

 

 

در ارتفاعات بالا فشار اکسیژن محیط کم می شود به همین دلیل اکسیژن خون کوهنوردی به کمتر از حد طبیعی تیزل می یابد.

 

 

 

با سر درد یا سرگیجه و تهوع آغاز می شود وبا افزایش ارتفاع تنگی نفس و سرفه استفراغ  و تشنج و هزیان گویی به دنبال خواهد داشت. در این هنگام ضمن حفظ آرامش در موقع صعود و حرکت ،ابتدا صعود را متوقف و ارتفاع را تا حد ممکن کاهش داده و با استفاده از مایعات شیرین و تمرینات بدنی و فرود سریع فرد را درمان نمائید.

11- گرفتگی عضلانی ناشی از گرما

گرفتگی عضلانی همراه با درد است که به هنگام خروج بیش از  حد نمک در حین تعریق شدید روی میدهند وقتی میزان آب و نمک بدن کم شود بیمار آن را به صورت تشنگی درک می کندبیماربرای فرونشاندن تشنگی مقادیر زیادی آب مصرف می کند، بدون اینکه نمک را جایگزین کند. در هرحال گرفتگی عضلانی اغلب در عضلات بازو،ران و شکم رخ می دهد. برای ایجاد گرفتگی عضلانی الزاما هوای بسیارگرم یا داغ مورد نیاز نمی باشد ، مثلا کسی که

 در هوای سرد بشدت ورزش وعرق میکند اگر نمک از دست رفته بدنش را جبران نکند ممکن است دچار گرفتگی عضلانی شود.

گرچه ممکن است بیمار دچار سرگیجه شود، و حتی احساس غش کند وضعیت روانی و سطح هوشیاری این بیمار طبیعی باقی می ماند.

درمان:

یک قاشق چایخوری نمک را در بک لیوان آب حل کنید و نصف لیوان را در هر15 دقیقه به آرامی به بیماربدهید.

توجه : عضلاتی را که دچار گرفتگی شده اند را ماساژ ندهید، چرا که ماساژ ، کراپها(گرفتگیها ) را درمان نمی کند و حتی می تواند درد را تشدید کند.

به بیمارکمک کنید تا آرام بماند،چرا که آرامش باعث تسریع بهبودی می شود بیمارباید به مدت 12ساعت از هرگونه فعالیتی اجتناب کند.

 

 

 

آسیبهای ناشی از سرما درسه گروه قرار می گیرند:

1-کاهش دمای عمومی بدن (هیپوترمی عمومی)

2-سرمازدگی Frostbite

3- پای سنگرمانده Trench Fook  Sion Foot injury

1-12هیپو ترمی عمومی: وقتی دمای بدن به زیر35 درجه سانتی گراد برسد فرد به اغما می رود و وقتی دما به زیر 26درجه سانتی گراد برسد مرگ روی می دهد. برای ایجاد هیپوترمی نیاز به دمای خیلی پایین نیست ،بلکه می توان در دمای 18درجه سانتی گراد هم رخ دهد. مرطوب بودن بدن- که ناشی از آب یا تعریق باشد – و خستگی شدید مسئله را پیچده تر می کند. عوامل اصلی ومهم ایجاد هیپوترمی عبارتند از: رطوبت وباد ، ازدست دادن آب ،پوشش نامناسب، مصرف الکل یا نیکوتین در هوای سرد وعدم توجه به ایجاد پناهگاه یا آتش.

مرگ ممکن است ظرف مدت دوساعت از شروع اولین علائم ،رخ دهد.

2-12 مراحل تظاهر هیپوترمی به ترتیب عبارتند از:

1-لرزیدن (برای تولید گرما که به طور جبرانی انجام می دهد.)

2- بی تفاوتی ، خواب آلودگی و بی حالتی

 3- از هوش رفتن ،که اغلب همراه با کاهش ضربان قلب ومیزان تنفس است.

4- یخ زدن اندامها   5- مرگ

3-12 علائم عمومی عبارتنداز : 1- لرزش یک طرف بدن 2- لرزیدن غیرقابل کنترل 3- تکلم آرام ومبهم 4- خطای حافظه 5- قضاوت نادرست 6- اختلال در راه رفتن 7- گیجی 8- سفتی عضلات 9- آبی شدن رنگ پوست، پوست رنگ پریده و روغنی ، یا صورتی رنگ  10- گیجی هواس 11- عدم استاع (گشاد شدن )مردمک و واکنش ندادن آن به

نور12- احساس سفتی پوست 13- صورت متورم 14- کاهش ضربان قلب وتعداد تنفس 15- نبض ضعیف ونامنظم 16-خستگی آشکار17-کاهش فشارخون 18-بیهوشی

سرمازدگی در کوهستان به طور عمده در دو نقطه خاص از بدن به صورتی وآنی اثرمی گذارد. این نقاط عبارتند از:

1-     انگشتان دست وسپس 2- انگشتان پاها

 درصورت سرما زدگی عضو سرمازده را مالش ندهید.

تاوال را نترکانید و عضو سرمازده را در معرض مستقیم آتش قرار ندهید. کوه نورد سرمازده را باید از محل سرد به جای گرمتری منتقل کرد. اورا خوب بپوشانید و محل سرما زده را برهنه کنید وبا دست خود وبا لباس بدون مالش آنرا گرم کنید. عضو را در آب 40درجه سانتیگراد حرارت قرار دهید. گرم شدن و برگشتن عضوبه حالت عادی بی اندازه دردناک است.

در اثر سرما زیادتر از حد که وسایل نتواند جلوی سرما را بگیرد و در نتیجه عضو مورد نظریخ زده وبستگی به سرما سلول های آن آسیب ببیند. جهت جلوگیری از این حادثه باید لباس و وسایل در حد آن برنامه را همراه داشته و استفاده نمود و مایعات به اندازه نیاز نوشید و لباس و کفش تنگ به تن نمود و...

 

 

 

 

 

A اگر می توانید بیماررا سریعا به بیمارستان انتقال دهید:

1- یک راه تنفس ایجاد کنید ، اما بیمار را وادار به تنفس زیاد نکنید. 2-بیماررا سریعا به پناهگاه مناسبی ببرید و وسایل گرم کننده را روشن کنید. 3- هر لباس مرطوبی را از بدن

بیمارخارج کنید.4- مراقب ضربانهای نا منظم و کشنده قلب باشید.5- بیماررا با پتوبپوشانید. 6- اگرایست قلبی ایجاد شد ، احیا قلبی – ریوی (cpcr) را شروع کنید.

B اگر نمی توانید بیماررا به بیمارستان انتقال دهید: اورا در یک محفظه پراز آب گرم (دردمای 43-40درجه سانتیگراد) قرار دهید. به هر حال حداقل بیماررا از سرما و باران 

خصوصا اگر با وزش باد باشد. دور کنید. اگر می توانید پناهگاهی ساخته یا آتش روشن کنید گرم کردن مجدد بیمار باید به آرامی صورت گیرد، گرم کردن سریع می تواند کشنده باشد.

اعتماد نمی باشد. سپس : 1- اورا باهر وسیله ممکن از سرما دورکنید 2- لباسهای خیس را

ازبدنش درآورید.شدت آسیب را با سنجش دمای مقعد به وسیله یک دماسنج بلند ارزیابی کنید.3- اگربیمار آسیب ملایمی دیده است (دمای بین5 /25 تا 36 درجه ) اقدامات زیر را انجام دهید:

الف : مایعات گرم وشیرین به او بدهید. ب:لباسهای خشک و گرم به او بدهید.ج: منبع گرمایی خارجی فراهم کنید.<span lang="FA" style="font-size:

 

12-آسیبهای ناشی از سرما:

 

 

علائم کوه گرفتگی:

 

علت کوه گرفتگی:

 

کوه گرفتگی:

 

10- بیماری کوه گرفتگی حاد:

 

 

9- دردهای پاشنه پا:

 

4-      میخچه انگشتان ((corn:

 

 

4-12 درمان:

نظرات شما عزیزان: